Овој месец, Кинотеката на Македонија со посебна проекција го одбележува наследството на починатиот филмски мајстор Дејвид Линч, прикажувајќи го неговото ремек-дело Mulholland Drive пред преполна сала. Овој филм, кој со децении предизвикува анализи, толкувања и восхит, останува еден од најзагадочните и најфасцинантните наративи во современата кинематографија. Со својот карактеристичен стил, исполнет со симболика, фрагментирани раскази и хипнотичка атмосфера, Mulholland Drive ги брише границите меѓу сонот и реалноста, водејќи нè низ лавиринтот на човечката потсвест. Оваа проекција е потсетник на уникатната визија на Линч, а и признание за неговото непроценливо влијание врз седмата уметност.
Mulholland Drive е лавиринт на (пот)свеста, во кој се испреплетуваат мистериите на умот, душата и реалноста. Режисерот Дејвид Линч создава простор каде симболите и нарацијата танцуваат помеѓу светлината и сенките, повикувајќи го гледачот на патување низ слоевите на постоењето.
Целиот филм може да се толкува како сон – и личен сон на главната хероина и архетипски сон што ја одразува тензијата помеѓу илузијата и вистината. Линч го претставува сонот како лиминален простор помеѓу физичката реалност и субјективната вистина, каде душата е принудена да се соочи со своите сенки и тајни. Ликовите на Бети и Дајан, како и Рита и Камил, претставуваат проекции на една душа, разделена помеѓу нејзините идеализирани аспекти и нејзините внатрешни демони. Оваа дуалност нè води до принципот на „соединетото спротивно“ – потребата да ги прифатиме и нашите светли и нашите мрачни страни за да постигнеме целовитост. Името на филмот, кој е и место и метафора, може да се протолкува како алузија на духовниот пат што се одвива низ постојани пресврти, магливи искушенија и ненадејни бездни. Овој пат ја претставува „ноќта на душата“, период на сомневање и губење, неопходен за трансформацијата на духот.
Сината кутија е централниот симбол кој ја обединува мистеријата на приказната. Ставена во контекст, таа е алегорија за сокриениот центар каде се чува вистината за нашето постоење. Отворањето на кутијата е чин на иницијација, момент кога духот се соочува со бездната на својата вистина. Сцената во театарот Силенцио е срцето на структурата на филмот. Тука се рушат илузиите за реалноста, откривајќи ја симфонијата на универзумот што продолжува дури и кога сите звуци исчезнуваат. „Сè е илузија“ е реплика која го потсетува гледачот на скриената, можеби вистинската, природа на нештата. Mulholland Drive е филмско огледало што ја рефлектира состојбата на душата и нè повикува да се соочиме со сопствените соништа, стравови и желби. Неговата посебна моќ лежи во способноста да го прикаже Холивуд како архетип на илузорниот свет, но и како порта кон разбирањето на вистинската реалност. Линч потсетува дека патот до просветлување е обвиен со магла, но токму низ таа магла ја пронаоѓаме светлината.
