Иако поминаа речиси половина век од неговото снимање, „Исправи се, Делфина“ и натаму е крајно допадлив филм што се гледа со задоволство заради сторијата, глумата, музиката… Филмот не е документарна приказна, туку сосем слободна интерпретација за пливачкиот подвиг на охриѓанката Атина Бојаџи и горчливо-слатките ситуации од нејзиниот живот. Долгометражниот игран филм „Исправи се, Делфина“ на режисерот Александар Ѓурчинов е претставник на модернистичкиот филмски бран од седумдесеттите години на минатиот век и сигурно спаѓа во евергрин насловите на македонската кинематографија. „Исправи се, Делфина“ е прв и единствен долгометражен игран филм на Ѓурчинов, а неговата сторија е инспирирана од историскиот подвиг на пливачката од Охрид, Атина Бојаџи. Филмската приказна започнува токму со нејзиниот подвиг, препливувањето на каналот Ла Манш на 09.09.1969 година. Бојаџи го соборила тогашниот светски рекорд и го препливала Ла Манш за неполни 13 часа.
Иако Бојаџи делумно учествувала во креирање на сценариото (и се појавува сосем накратко во една сцена), „Исправи се, Делфина“ не е документарна приказна, туку сосем слободна интерпретација за нејзиниот пливачки подвиг и животни ситуации. Главниот лик во филмот, Делфина (ја игра Неда Арнериќ), сакајќи да ги преброди животните проблеми и падот во дотогаш успешната спортска кариера, решава да се соочи со еден од најголемите предизвици во маратонското пливање – каналот Ла Манш.
Таа е придружувана од нејзиниот тренер Атанас (Дарко Дамевски) и пријателот Петко (Диме Илиев), единствените пријатели кои веруваат во нејзиниот потфат. Филмот е раскажан во флешбекови низ кои дефилираат Младен (Слободан Димитриевиќ), на почетокот нејзин тренер, а потоа и љубовник, како и други личности кои сакаат да „откинат“ дел од нејзината младост и слава. Следуваат успеси во пливањето, но по разочарувањето во љубовниот живот Делфина е скршена личност. Новиот почеток во животот го бира низ најтешкиот предизвик, да го преплива Ла Манш. Откако ќе го постигне тоа, Делфина во Скопје е пречекана како хероина, но таа решава да го напушти Скопје и да тргне по некој свој пат… Атина Бојаџи пред 24 години во интервју за дневниот весник „Вест“ ја раскажа нејзината животна приказна.
Уште додека бев средношколка во Охридската гиммазија, го запознав мојот сега веќе за жал покоен сопруг Мичо Видаковиќ. Веднаш се вљубив во него. Се омажив за многу кратко време, многу млада, само што го бев завршила средното училиште. Како тој беше воено лице, веднаш откако се земавме се преселивме во Белград. Син ми Новак се роди на први јануари 1965, од таму и името Новак. Во Белград ми беа понудени најдобрите можни услови за тренинг. Се зачленив во клубот “Црвена Звезда”. Таму завршив вишо тренерско, и вишо воспитачко училиште..., раскажа Бојаџи. На почетокот на осумдесеттите години од минатиот век Бојаџи заминува во САД, каде што е пливачки тренер, а се вратила во Белград во 1991 година. Заради син ù се преселила во Сараево, не насетувајќи дека следните неколку години ќе мине низ воениот пекол во Босна и Херцеговина. По низа перипетии се враќа во Македонија, каде што работеше во Пливачкиот сојуз на Македонија и беше еден од организаторите на Охридскиот маратон. Во „Исправи се, Делфина“ неколку сцени се снимени во ентериери или екстериери на објекти кои се изградени подоцна од реалниот период во кој одвива сторијата на филмот.
Градскиот трговски центар (ГТЦ) и хотелот „Континентал“ се изградени и пуштени во употреба подоцна од пливачкиот подвиг на Бојаџи. Изградбата на ГТЦ започнала само неколку недели по препливувањето на каналот Ла Манш од страна на Бојаџи, на 11 Октомври 1969, а пуштен во употреба на 27 април 1973. Хотел „Континентал“ иницијално е изграден за сместување на учесниците на Шаховската Олимпијада која во 1972 година се одржала во Скопје. Финалната сцена од „Исправи се, Делфина“ е снимена во ентериерот на хотелот и продолжува на скалите кои водат надвор. И ГТЦ и хотел „Континентал“ со децении беа најрепрезентативни заштитни знаци на урбаниот пејзаж на постземјотресното модерно Скопје. Музиката за филмот „Исправи се, Дефина“ е напишана наменски.
Композиторот и пејач Славе Димитров е автор на оригиналните сонгови за филмот, „Делфина“ и „Каде песно моја“, на песните кои ги исполнува групата „Македонија“, како и на останатите музички теми во филмот. Паралелно со премиерата и прикажувањето на филмот, голем успех доживеала и сингл-плочата со двете песни од филмот, во издание на Продукцијата на грамофонски плочи на Радиотелевизија Белград (ПГП РТБ). Во секој случај, иако поминаа речиси половина век од неговото снимање, „Исправи се, Делфина“ и натаму е крајно допадлив филм што се гледа – и слуша! – со големо задоволство заради сторијата, глумата, музиката… Извор: Новинска агенција МЕТА
