Во својот најнов Контраспин, Вистиномер во ставот на Љубчо Георгиевски препознава борба против „србството“ и „србскиот свет“ во Македонија со пропагирање на бугарофилија – или, народски кажано, пледирањето да се биде „бугарски четник наспроти српските четници“. Во случајот на поранешниот премиер и филолог по образование кој не ги почитува нормите на стандардниот македонски литературен јазик, но и ги иронизира јазичните норми на српскиот јазик, овој став е спинување на вистината, пишува Вистиномер во текстот кој го пренесуваме во целост. Поранешниот премиер Љубчо Георгиевски, еден од основачите и долгогодишен лидер на ВМРО-ДПМНЕ, во објава на неговиот Фејсбук профил им го „честиташе“ празникот Свети Сава на „Србите кои се доселиле во Македонија и го нашле својот дом тука“ и на сите Србо-македонци, кои според него, самите се викаат така: Спин: „Честит Свети Сава! На сите Срби кои се доселени во Македонија и го нашле својот дом тука. На сите Србо-македонци (сами така се викаат).Кои се автохони Макендонци ама нивните предци пред три или четири генераци го земале србскиот идентитет.Велат дека комунистите со сила ги македонизирале и сега имаат преродба со општа подршка на општеството.Се радувам што нивната бројка станува поголема секој ден.
На чистите Македонци кои размислуваат како Срби.Нивниот гео-полтички поглед на светот е србски.Нивниот историски поглед на светот е србски.Се поистоветуваат со србската култура и посебно музика.Светскиот спорт го гледаат само преку србскиот спорт дури и наспроти македонскиот.Се велат Македонци ама дишат како Срби. Се надевем дека сите тие со доминантната контрола и моќ што ја имаат во македонското општество ќе помогнат во европската интеграција на државата“.
Контраспин: Ваквиот став искажан по повод Свети Сава – националниот празник на српската заедница во Република Северна Македонија не само што содржи навредливи елементи, извитоперување на јазичните норми, дури и говор на омраза, туку во него препознаваме спин, т.е. извртување на вистината. Не е прв пат Љубчо Георгиевски да ја бранува јавноста со контроверзни ставови кога се работи за историски теми, а неговата иронична честитка на Фејсбук за „Србо-македонците“ и за „чистите Македонци кои размислуваат како Срби“ беше пренесен во домашните портали. Шест дена пред овој пост, Георгиевски објави став околу полагањето венци кај споменикот во Зебрњак, кумановско, со кое беше одбележана 107-годишнината од Кумановската битка (1912 г.) во Првата балканска војна во организација на Српската заедница во Македонија, под покровителство на Дирекцијата за дијаспора и Министерството за надворешни работи на Република Србија. Георгиевски во пост на Фејсбук пишува: „Рамиз Мерко добил кривична пријава за спомен плоча на училиште од време на албанската окупација. Љубчо Георгиевски од Битола веќе подолго го судат затоа што самото име на Ванчо Михаилов предизвикувало национална омраза. Тие што оддаваат почит кон Мара Бунева се третираат како отпадници. А дваесете обновени плочи од србската окупација никој македонски патриот не ги гледа. Еве една од стоте прослави на српската окупација со одличен говор за македонскиот идентитет“. За појаснување, Љупчо Георгиевски (во некои извори Ѓоргиевски) е екс-претседател на згаснатиот културен центар „Ванчо Михајлов“ во Битола, против кого се води судска постапка за ширење на расистички и ксенофобичен материјал по пат на компјутерски систем, односно го величел ликот и делото на Ванчо Михајлов. Но, колку и да е испровоцирана со изблиците на „српскиот свет во Македонија“ по повод чествувањето на празникот на српската заедница во Северна Македонија, „честитката“ на Љубчо Георгиевски е, во најмала рака, недоследност во посочувањето на загрозувачите на македонскиот идентитет. Или, пак, не е, и не сака да биде? Ако геополитичката стратегија на она што денес се нарекува „српски свет“ е долговечна алатка за ширење на тој наратив, тогаш Љубчо Георгиевски во моделот на „најдобрите непријатели“ нескриено изминативе децении ја фаворизира бугарофилијата. Тоа не се огледа само со потсетување на „отворените приврзаници на општата историја со Бугарија“, туку и преку неговата загриженост за експанзијата на „српскиот свет“ и кон Бугарија. „Додека Костадинов ја најавува анексијата само на Северна Македонија без грчкиот дел, Српската политка веќе подготвила шопска нација и шопски јазик која влегува длабоко во северзападна Бугарија. Процесот одамна е почнат со србска скара и српска музика на секој ќош а веќе и со српски телевизии ама бугарските националисти тешко го гледаат затоа што мускулите ги користат само за Македонија. Македонските патриоти и посебно лингвисти не треба да бидат загрижени од кај нас во тие граници влегуват само Крива паланка, Саса, Пијанец, Малешевијата и Струмичко но и половина Пиринска Македонија“, пишува Георгиевски во пост на Фејсбук.
Во 2006 година Георгиевски добил бугарско државјанство со што во Македонија и Бугарија предизвика бројни полемики за вистинските мотиви за ваквиот чин. Самиот тој се дефинира како бугарофил, пишува Википедија на македонски јазик, што предизвика бројни препирки со неговите стари сопартијци од ВМРО-ДПМНЕ. Но, и со актуелниот лидер на ВМРО-ДПМНЕ и премиер Христијан Мицкоски, кој во гостувањето на поткаст на Сител изјави дека „Георгиевски како потпросечен студент во деведесетите добил шанса“ и дека „тој човек вели дека Г. Делчев е Бугар. И да е така, тоа не се зборува јавно. Тоа не смее да го кажува!“. Квалификувајќи го „Војводата Христијан Мицковски како идеолошки наследник на Четничкиот вардарски корпус“, Георгиевски му одговара:„Никогаш и никаде немам напишано или кажано дека Гоце е „Бугар“, сум изнесувал факти кои се кријат во македонската историја и фалсификуваат, а како што гледам интелигентните луѓе како Мицковски сами си го носат заклучокот. Еве што имам кажано на таа тема.
Дека целото школуванје на Гоце е низ бугарските егзархиски школи, дури унијатското било бугарско школо. Дека сакал да стане бугарски официр и тоа го завршил во Софија. И има фотографија со бугарска бела униформа иста таква како што гледавме на партизанските филмови. Дека станал бугарски егзархиски учител каде земал плата од бугарската егзархија и предавал на бугарски литературен јазик. Дека сите документи и приватни писма, а ги има неколку стотина се напишани на бугарски литературен јазик. Дека заедно со Ѓ.Петров го напишале првиот статут на организацијата и ја крстиле БМОРК во која напишале дека е создадена да се бори за правата на бугарите во Македонија и Тракија,потврдено од професорите Катарџиев и од Ванчо Георгиев. Дека како член на задграничниот комитет по автоматизам бил член на Врховниот. Дека го формирал четничкиот институт заедно со потпис на Централниот комитет на Врховниот комитет и на Македонските воени братства со што тој дозволил во секоја вмровска чета да има по еден бугарски офицер. На лидерот Мицковски не му пречи кога пред неговите градоначалници српски функционери не нарекуваат Јужна Србија и стара Србија а му пречат фактите“. Георгиевски не пропушта и често да се пофали со бројни познанства со значајни личности од политичката сцена на Бугарија како царот Симеон Сакскобурготски, кнезот Борис, претседателот Румен Радев… Во ставот на Љубчо Георгиевски препознаваме борба против „србството“ и „србскиот свет“ во Македонија со пропагирање на бугарофилија – или, народски кажано, пледирањето да се биде „бугарски четник наспроти српските четници“. Во случајот на поранешниот премиер и филолог по образование кој не ги почитува нормите на стандардниот македонски литературен јазик овој став е спинување, т.е. извртување на вистината.
