Сетоа испреплетено како црева меѓу себе – синови, ќерки, внуќи и внуци на децата на комунизмот на Тито! Страдалниците на земјотресот од Скопје кои како посебна каста добија имоти без пари по тавталиџињата, козлињата и воднињата на Скопје, и никогаш за тоа не платија. Денес имаат по неколку милиони евра капитал стекнат без работа. И ни си шлаат низ македонијава со статус на грофови и лордови со корени од десет генерации капиталисти, буржуи и аристократи. А всушност една подмитена од Тито комунистичка структура која за цело време од 1945 до 1990 имала обврска само да ги држи „утепаните„ по долината на Вардар да седат мирни. Ете тие ја правеја независна Македонија. Затоа е таа ваква денес. И нив не и интересира системот и перспективите на Македонија … Тие гледаат до пред онаквото да ми простите. Живеат од викенд до викенд во Солун, кој сепак не е наш, хахах Овој злочин не е во чинот или визијата за независноста (таа номинално и формално беше искажана и напишана и преточена во уставот). Државата и нацијата дури и беа запишани во ООН. Тука немаме проблем. Но, фактички, таа (државата) никогаш не беше изградена институционално, оти се немаше политичка волја за тоа. Оти ако се изградеше ќе имаче и судови хаха.
Напротив се создаде олигархијата низ процесот на приватизацијата како спој меѓу стотина во политичките партии (сите) и уште стотина во бизнисот (сите). Денеска на залезот на нивните професионални животи нивните млади наследници (тие што останаа нормални и работоспособни оти многу од нив забегаа) незнаат што понатаму. Со исклучоци вредни за почит, може да се каже дека оваа структура остана со имотите покрадени во приватизацијата, и не знаејки што да им прават, денес можат само да си ги напикаат во задникот. И ништо повеке. Да да можат и поинаку и порасипано … многу од нив ги заложија во банките, па ги извлекоа кредитите, па ги испумпаа парите од компаниите, а овие имоти од задникот ги запишаа како хипотеки во банките, и им ги оставија ним. На другата страна имате држава, инситуции и национална гордост во деструкција и распад. Сите се во кладилници и казина како последна дестинација на утеха … И лесно напафкани, „разбираш ли ме Блажо„.
Ете тоа е таа македонска елита … надалеку прочуена запишана во европските книги како „состојба на црвената македонска елита„. А ние чекаме членство во ЕУ … хаха. Па токму овие не даваат … затоа што ако има преговори и членство се ова за што јас пишувам овде ќе треба да се отвори гласно и јасно. Вака темата останува овде дома, во кокошарникот, и служи единствено за интерно клановско рекетирање, кое никогаш нема квалитетно да заврши во суд. Затоа што таму седат нивните роднини. Граѓаните од страна со прстот во уста се неми посматрачи кои за вработувања во јавната администрација акаат по партиите, избезумени не разбирајки дека, сепак, набргу во иднината оваа земја, ни крива ни должна, ке се рестира … а тие ке останат социјални случаи оти администрацијата ке мора да се реформира (читај намали како Елон Маск со пилата што прави)!? За наследниците на олигархијата не се секирајте … тие имаат имот. Нив нема ни да ги сретнете во Македонија.
Кој ке го прави ресетот на Македонија?
Среќата, во сета оваа несреќа, е што на сцена денес е Z генерацијата. Времето е 21 век, технолошкиот напредок е огромен и се мултиплицира на секои шест месеци. Се раѓаат нови технолошки бизнис решенија, вештачката интелегенција, нови креативни индустрии … И во Македонија екплодира развојот кај овие млади луѓе. Нивните приходи се многу повисоки од просекот во Македонија. Таа „Зет„ генерацијата која е силно посветена на отворање на свои бизниси денес заработува и по 3000, 5000 па и 10.000 евра месечно (познавам такви луѓе). За нив темата дали ССМ и Владата ке се договорат за минималецот е иритирачка или пак нешто што не го допира нивниот интерес. Колку само смешно звучи во тој нивни свет расправа од речиси една година ееејјј – за минималецот од 25.000 денари хахаха (што треба да го добијат едвај триесет илјади македонски граѓани). Каква колосална манипулација на јавното мислење!
Оттука, зошто никој од институциите и власта, како и партиите не се занимава со воведување на прептриемништвото и финансиската писменост како врвна агенда. Зошто не се зборува за финансиските можности за бизнис. Лесен пристап до пари за финансирање идеи. Тоа не е горе на јавната агенда поради се горе што напишав. Оние на врвот знаат дека тоа е нивниот пораз. Дека не знаат поинаку со работа, ако не наместат тендер и ако не се врзани со партијата. Би требало да мислиме, од многу причини и поради бројките кои говорат сами за себе, дека претприемништвото е основа на развојот за нас и економијата и на општеството. Особено заради промената на агендата на дебатата во јавноста. Не може партиитите, министрите и пратениците да бидат главната тема! Тие се на расходната страна на Буџетот!
На приходната страна кои се? Ако ги земеме денешните податоци, на пример, од 100.000 македонски фирми релативно големи се над 100, 300 се средни , 7.000-8.000 се мали, а над 80.000 се микро. А не ги броиме занаетчиите и паушалните работници. Оттука, ние мора да зборуваме, и тоа треба да биде главна тема дека Македонија е претприемничка, и микро-претприемачка. Денешната економија се заснова на малите и средни претпријатија. Општествата се ззаедници на финансиски слободни граѓани со можности на широк избор и дебата. За тоа да се случи овде потребно е широко да се отвори темата за претприемаштвото финансиската писменост, а медиски да се слават претпримачите успеси и победи. Менталитетот е темата. Денес Македонците воопшто не го простуваат успехот, уште помалку неуспехот. Ако успееш велат дека мора да е лопов. Или којзнае од која причина. Особено неуспех (види го цркна, што ви зборев).
Како да го смениме сето ова?
Новата генерација македонски граѓани ке го сменат сето ова. Тука е и стравот кај сегашните политички застарени елити опишани погоре. Затоа и многумина од нас кои се залагаме за ова второво секојдневно ни лепат етикети – од стаорци до повеке други животни од албумот на животинско царство. Но нека … Така треба да биде, нека расте нервозата … Тоа значи дека нешто се движи. Овие нови генерации ги менуваат организациите, затоа што системот неминовно мора да се смени, и да расчисти со деструкцијата и корупцијата. Ова мора да се случи инаку ќе не нема. Затоа важна е меѓусебна синергија и интеракција на силите кои се борат за ресет.
Дигиталната ера носи нови знаења и вештини кои не мора да бидат производ на формалното образование (кое кај нас е на ниво – поарно да го нема). Потребни се вештини, нови знаења кои ги има насекаде околу нас, а кои ќе бидат неопходни за стартапи, нови бизниси за финансиската слобода, за слободата воопшто. За промените (како и политичките, се разбира неминовно) … Има надеж … Мислам дека темелите на надежта ги поставив во овој текст … И силно ке се борам за тоа. Финансиската слобода ке не носи кон промените за општа слобода. За ова ке пишуваме многу и овде на овие страници, но и на нашите дигитални платформи.
