Мелвин Г. Диејл, пензиониран полковник на американските воздухопловни сили, е еден од ретките кои знаат какво е да се биде во пилотската кабина за време на таква мисија. Диејл учествуваше во рекордна 44-часовна воздушна операција над Авганистан во 2001 година.
Тој ја опиша операцијата овој викенд како „неверојатен подвиг“. Во неа учествуваа повеќе од 125 авиони. Додека седум бомбардери B-2 полетаа од воздухопловната база Вајтман во Мисури за Иран, други B-2 летаа на запад како мамки. Борбени авиони, извидувачки авиони и танкери за полнење гориво од воздух се придружија на мисијата.
„Најимпресивното нешто за мене беше тоа што седум авиони изведоа седум различни летови во рок од половина час“, рече Диејл.
Ако претседателот така каже, ние летаме
Легендарната мисија на Диејл се случи во раните денови на операцијата Enduring Freedom по нападите на 11 септември, кога САД започнаа офанзива против Талибанците и Ал Каеда. Пилотите беа обучени во симулатори што траеја до 24 часа, но неговиот најдолг вистински лет пред тоа беше 25 часа.Екипажите беа назначени однапред, но тие не знаеја кога ќе започне мисијата. Лекарите им даваа апчиња за спиење за да им помогнат да заспијат пред операцијата.
„Сè што знаевме беше дека ако претседателот така каже, ќе летаме во различни ноќи“, рече Диејл.
На денот на мисијата, тој се разбуди три или четири часа пред летот, одржа брифинг со пилотот и другиот екипаж и полета со бомбардер наречен Spirit of America.
Смени во пилотската кабина, спиење на лежалка
За време на летот, екипажот се менуваше – додека едниот беше на седиштето, другиот можеше да дреме на склопливата лежалка зад нив. „Можеби малку ја подобриле денес, но порано беше само модифицирана лежалка за кампување“, рече Диејл.
Иако било тешко да се заспие поради трема, телото попушта по некое време. Сонцето им помагало да се борат со поспаноста, бидејќи летаа на запад речиси целиот лет, забавувајќи го телесниот ритам.
Пилотите исто така имаа на располагање таканаречени „go пилули“ – амфетамини за да ги држат будни. „Летот е долг, концентрацијата мора да остане висока, а лекарите официјално ги одобрија“, рече тој.
Но, тој нагласи дека правилата можат да се променат и дека не знае дали сè уште се користат денес.
Тоалет без прегради
И покрај софистицираноста на бомбардерот B-2, тоалетот остана примитивен. Имаше хемиски тоалет, но се користеше само во итни случаи. „Приватноста значеше дека човекот само гледаше на другата страна“, рече тој.
За да избегнат дехидратација, тие пиеле околу по едно шише вода на час, а урината ја собирале во таканаречени „piddle packs“ – кеси со апсорбирачки материјал сличен на мачкин песок. „Конечно сфативме колку тежиме со тие кеси – што друго можевме да правиме 44 часа?“, рече тој со смеа.
Сами си спакувале храна и им биле дадени специјално подготвени оброци за јадење во летот. Но, бидејќи не потрошиле многу енергија, не јаделе многу.По прелетувањето над Пацификот и јужна Индија, тие се свртеле кон север и нападнале цели во Авганистан. Првиот лет траел околу четири часа, но кога излегле од авганистанскиот воздушен простор, им било наредено да се вратат и да извршат уште еден напад. Диејл тогаш зел уште една доза амфетамин.
По вториот лет, тие слетале во американската база во Диего Гарсија во Индискиот Океан. За време на дебрифингот, им биле прикажани снимки од целите што ги погодиле, по што вечерале, малку се опуштиле и конечно заспале.
Најнадреалниот момент
Стивен Башам, пензиониран генерал кој летал со B-2 над Србија во 1999 година, рекол дека „најнадреалниот момент“ бил самото полетување. „Летате на мисија за која никој не знае освен неколку луѓе“, рекол тој.
Најважниот момент од операцијата во саботата биле бомбите што ги носеле – GBU-57 Massive Ordnance Penetrator со тежина од околу 13.600 килограми, дизајниран да пробие дебели слоеви почва и бетон. B-2 е единствениот бомбардер што може да ги носи, а ова е прв пат овие бомби да се користат во борба.Седумте бомбардери носеле вкупно повеќе од десет вакви бомби. Според Башам, ненадејната загуба на неколку тони товар не влијаела значително на летот на толку софистициран авион.Најпредизвикувачките моменти од мисијата биле моментите на повторно влегување во воздух со полнење гориво, кога екипажот веќе бил исцрпен.
„Но, она што веројатно ги охрабри беше фактот дека повторно влегуваа во американскиот воздушен простор и го слушнаа тоа познато ‘добредојде дома’ од американскиот контролор на летање“, рече Башам.
