Меѓу предизборните ветувања на американскиот претседател Доналд Трамп, едно од најважните беше промена на царинската политика, пред сè во однос на економиите со кои САД имаат најголем трговски дефицит. Меѓу нив е и Европската Унија со која има дефицит од околу 230 милијарди евра. Кога станува збор за Хрватска, нејзиниот вкупен извоз во САД, мерено како удел во БДП (околу еден процент), е значително помалку важен отколку, на пример, случајот во некои други земји од регионот, но речиси една третина од тој извоз во Хрватска се однесува на фармацевтски производи (32,6 отсто). До тој степен, компаниите од тој сектор би можеле да бидат најтешко погодени доколку Трамп реши да го „нападне“ со царини, истакнуваат од Хрватското здружение на работодавачи.
Сепак, покрај дополнителните притисоци врз конкурентноста на ЕУ поврзани со потенцијална царинска војна, самата Унија ги создава со постојано зголемување на регулаторните трошоци, анализира Пословни дневник. Во случајот со фармацевтските производи, еден пример за ова е Директивата за третман на комунални отпадни води и придружната обврска за воспоставување на т.н. систем на проширена одговорност на производителот. Деновиве Здружението на фармацевтски производители при ХУП предупреди на последиците од таа директива, повикувајќи ја Владата да се приклучи на голем број земји од ЕУ кои побараа да се преиспита „пропорционалноста и правичноста“. Советот на Европската Унија ја усвои споменатата директива на почетокот на минатиот ноември, што значи дека земјите членки ја презедоа обврската да ја имплементираат во националното законодавство. Со оваа директива, финансиските трошоци за квартално прочистување и отстранување на фармацевтските остатоци се пренесуваат на фармацевтската индустрија.
„Директивата претставува „сериозна закана за производството на лекови во Република Хрватска, ризик за одржливо снабдување, зголемување на трошоците за здравствениот систем, како и ризик за акутни пациенти, граѓани кои се кардиоваскуларни пациенти и пациенти со дијабетес“, велат од ХУП/ПД.
Со други зборови, од производителите се бара да преземат одговорност за целиот „животен циклус“ на нивните производи, но во овој контекст, распределбата на придружните трошоци е првата причина за контроверзии. Поради аргументите изнесени при гласањето за Директивата, Унгарија и Полска се спротивставија, Естонија беа воздржани, а 15 од 27 земји членки (вклучувајќи ги, на пример, Германија, Австрија, Франција, Италија, Португалија…) изразија загриженост за одредбите ја прошируваат одговорноста на производителот.
