Голем дел од прашањата што обвинителката Жаклина Крстевска-Јосифовска му ги поставуваше се однесуваа на договорот за префрлање, односно дарување на становите што тој ги поседувал, на Вања и на Миња. Обвинителката инсистираше на тоа дека Ѓорчевски намерно ја одолговлекувал солемнизацијата на договорот на нотар, по што децата би биле внесени во имотните листови како сопственици. Никогаш не помислив дека Вања е убиена, рече Александар Ѓорчевски во продолжението на денешното рочиште од судскиот процес за грабнувањето и убиството на неговата ќерка, каде што тој е обвинет за помагање. Рече дека за време на потрагите што ги имале дел од инспекторите на Водно и на други места сфатил дека воопшто не станува збор за потрага по девојчето, туку дека полицијата сакала да дознае и да извлече нешто од него. Голем дел од прашањата што обвинителката Жаклина Крстевска-Јосифовска му ги поставуваше се однесуваа на договорот за префрлање, односно дарување на становите што тој ги поседувал, на Вања и на Миња. Обвинителката инсистираше на тоа дека Ѓорчевски намерно ја одолговлекувал солемнизацијата на договорот на нотар, по што децата би биле внесени во имотните листови како сопственици. Ѓорчевски тврдеше дека тоа воопшто не е така. Рече дека тој ги вложил сите напори за да се обезбедат сите документи и работата да се заврши пред адвокат. „Подолг период, во ниту еден момент, не се согласивте да го солемнизирате овој договор пред нотар“, наведе обвинителката.
На ова Ѓорчевски одговори: „Не е точно. Целиот товар го презедов за да ги обезбедиме сите документи што треба да се солемнизираат. Не се сеќавам колку пати бев на корекции кај адвокатот, па фатија одмори, беа во Рим, го живеевме секојдневието. Можевте да ја прашате Зорица дали во некој момент сум ја одбил за солемнизацијата која воопшто не ми е јасно како ја поврзувате со овој случај. Да сум бил таков човек монструм како што сакате да ме претставите мене и моето семејство за кое цинично рековте дека ништо не сме работеле. Ако сум бил таков човек, ќе сум дал негативен одговор и немало да го препишам и мојот стан на едно од децата и наместо прибирање документација за префрлање на становите како дар на децата ќе биле предмет за огласување за продажба. Не знам каква врска има овој момент со овој настан и со овие други лица во судницата”, Инаку станува збор за становите на ул „Наум Наумовски Борче“ и на булеварот „Партизански одреди“, од кои првиот како дар го добил од сопругата пред разводот, а другиот од неговата мајка во 2004 година. Обвинителката се обиде да направи паралела во динамиката со која се одвивала солемнизацијата на овие два договори која била завршена за еден месец, додека онаа за префрлање на становите на децата траела со месеци. „Јас сум вложувал многу напор за сите документи, факт е дека Зорица и децата почнаа да се селат во станот на ‘Наум Наумовски Борче’ и не сум бил под никаков притисок да се солемнизира договор”,
рече Ѓорчевски. На забелешка на обвинителката дека станува збор за стан на Зорица кој тој го добил на дар, а потоа требало да го дарува на едно од децата, но ја одолговлекувал постапката за солемнизација, Ѓорчевски на висок тон ја праша обвинителката што сака да постигне со овие прашања. „Тоа ќе се случеше затоа што адвокатот ни кажа дека не сме обврзани со рок, но оти тоа мора да се направи”, додаде Ѓорчевски со посмирен глас. Повтори дека ако немал волја да им ги префрли становите на децата, недвижниот имот ќе завршел на продажба. „Документите беа собрани и требаше само да се стават под мишка и да се однесат на нотар и затоа бев опуштен оти го имав завршено целото трчање“, додаде обвинетиот Ѓорчевски. Дека за првообвинетиот Љупчо Палевски слушнал кога ја градел зградата „Тифани” во 1990-те, но оти се до главната расправа не го изнел тој факт, беше уште едно од прашањата и забелешките на обвинителите. „Тоа било многу одамна и воопшто не ми бил важен објектот ‘Тифани’. За Палевски немав слушнато, во комшии зборувавме Упа и на телевизија се користеше името на таа фирма Упа“, рече Ѓорчевски. На дополнително прашање дека тоа значи оти името го поврзал за време на главната расправа, обвинетиот рече тоа се случило за време на истрагата. „Полицијата требаше да влезе во подрумот и човекот што ги имаше клучевите рече дека галеријата сè уште е на име на Упа, односно Љупчо Палевски. Вторпат слушнав во полициска станица кога ме прашаа дали го знам монструмот, а кога јас прашав кого, иронично рекоа – не се прави дека не знаеш”, рече Ѓорчевски. Обвинителките продолжија со прашања во врска со истрагата што Ѓорчевски и сведокот Гоце Трајковски ја воделе и како бил поврзан „ситроенот“ со исчезнатиот Панче Жежовски и како потоа нашле дека возилото е запалено. Претходно во текот на денешното рочиште Ѓорчевски, одговарајќи на прашањата на обвинителството, рече дека полицијата да си ја вршела работата и ако некој навреме ги ставел табличките од „ситроенот” во системот на „Безбеден град” тогаш денеска во судница ќе се зборувало само за убиството на Панче Жежовски.
