Памела Андерсон, без шминка и многу згодна, во цветен костим од Вествуд е воодушевена од моето куче. Моето куче ја сака. Јас сум сомничава за идејата дека животните се одлични проценувачи на карактерите на лиѓето, но, во овој случај, јас и кучето сме усогласени. И мене ми се допаѓа Андерсон. Таа комбинира отвореност со некаква ранливост, што веднаш ве шармира. Седната на софата во мала гардероба покрај фотографско студио, ми побара кафе и веднаш го истури насекаде. „Се стремам кон несовршеност“, се пошегува таа. „Се стремам кон тоа и секој пат ми успева“. Потоа зема здив, пред возбудено да зборува за нова фаза во нејзиниот живот. „Се отвори врата и јас поминав. Тешко е да се поверува – вели Памела Андерсон во интервјуто направено во соработка помеѓу Гардијан и Опсервер, во кое дел од прашањата поставуваат и познати политичари и активисти како Јанис Варуфакис, потоа уметникот Џеф Кунс, дизајнерката Стела мек Картни, актерот Лијам Нисон… Вели дека кога се уморила од притисокот на јавноста, неколкуте бракови и разводи се повлекла од сцената. -Отидов дома во мојата градина, правев кисели краставички и џемови, напишав книга со вегански рецепти, правев шоу за веганско готвење и бев сосема задоволна со тоа. Си посветив време на себе, отфрлајќи ја оваа карикатура што ја создадов, бидејќи почнав да стравувам дека стајѕва доминантна врз мене. Мора да имате самоприфаќање. На некој начин тоа е некаква смрт. Но всушност беше нов почеток – вели таа. Промената започнала во 2022 година, кога ја играла Рокси Харт во Чикаго на Бродвеј. Тоа искуство и се допаднало многу. „Да го правам тоа секоја вечер, класичната Фосе кореографија“, вели таа. „Сфатив дека не знаеш дали можеш да направиш нешто освен ако не се обидеш. Јас не сум танчерка, не знаев дека можам да пеам. Не знаев дека можам да направам нешто од тоа“.
Во 2023 ја објави својата автобиографија, истата година кога се појави и документарниот филм на Нетфликс, Pamela, A Love Story (Памела, љубовна приказна), кој ни ја откри Андерсон како слатка, нежна оптимистка и го смени мислењето на луѓето за неа. „Јас не сум дама во неволја“, вели таа во него. „Самата се ставив во луди ситуации и ги преживеав“. Но, вистинскиот пробив кој и го променил животот бил филмот The Last Showgirl (Последната шоу-девојка). Ја раскажува приказната за последните денови на долгогодишно шоу во Вегас, сите пердуви и светкави шалови и благо еротски танци, базирани на старите париски шоуа на Лидо.
Но времињата се менуваат, а шоуто се гледа како застарено и некул, не доволно забавно. Одвај носи публика. Сопствениците одлучуваат да го затворат. Андерсон ја игра Шели, танчерка со најдолг стаж, заштитно лице на шоуто која сè уште верува во гламурот и сјајот, чиј живот е толку обвиен од сценската драма што таа е изгубена без него Понатаму дел од поинтересните прашања кои и беа упатени: Стела Макартни – дизајнерка Што е нешто на овој свет што го сакате и што треба да се зачува? Го гледав оној документарец, Room 666 Room 999 [два документи снимени со разлика од 40 години за иднината на кинематографијата] за големите режисери што одат во Кан. Тие зборуваат за спас на киното и како некои луѓе мислат дека е готово. Чувствувам дека “помалите” филмовите се одговорот, бидејќи единствено тие се визија на режисерот. Сакам да правам независни филмови, да работам со режисери кои се уметници. Се разбира, секој актер сака да го прави ова – но киното е нешто што би сакала да го зачувам. Лиам Нисон – актер Како работата во вашата градина ве инспирира на ист начин како што тоа може да го направи добро сценарио или добар режисер? Се чини дека сè за мене секогаш сè се враќа кон градината, тоа е добра метафора… Нема лесен начин, нема скратен пат. Мора да негувате, и треба да ги засадите семињата, и треба да ги видите како растат, и да се гледате себеси како растете, и да видите што функционира, што не функционира. Тоа е животна опсесија. Љубовта и работата и креативноста, а исто така и да имате одредена верба која не треба да ја контролирате. Која не треба да ја набљудувате. Џиа Копола – режисерка Памела, ти си мудра душа. Никогаш не сум те видела како обожавателка повеќе отколку кога бевме во Цирих во посета на куќата на Карл Јунг. Кој е најдобриот совет кој некогаш ви бил даден? Најдобриот совет што некогаш сум го добила е да бидете свои. Мислам дека тоа дојде од мене. Знаете, секогаш се трудите да сфатите… кои се моите автентични мисли? Кој/а сум јас? Како сакам да се претставам пред светот? Тоа дури и го кажувам на моите деца. Велам: „Кажи ми нешто што само ти го мислиш“. Како? „Не размислувај за мислите на другите луѓе“. Тоа е важно за еден уметник, но и за вас како личности. Само да се потсетиме, бидејќи постојано сме преплавени со толку многу информации, дека не сме тие мисли, дека не сме туѓите мисли. Секогаш навраќајте се на тоа кои сте и која е вашата цел, и која е причината зошто сте тука. Сите сме овде со причина.Јанис Варуфакис – економист и политичар
Поздрав од Грција. Ја гледав „The last showgirl“ и бев трогнат од огромната моќ што ја проектиравте зa да изгледате целосно ранливa. Дали имате намера да ја искористите истата таа моќ во некој нов политички проект? Двајцата сме пријатели на Џулијан Асанж, а Јанис го запознав преку Славој Жижек, филозоф, кој нè запозна. Забавно е да се разговара со овие умови. Во моментов, јас се нарекувам нежна активистка, романтична активистка, бидејќи работам зад сцената, бидејќи чувствувам дека на тој начин можам да бидам поефективна. Секогаш сум дел од сонот што сите го споделуваме како луѓе кои се грижат за љубовта, емпатијата кон другите луѓе и планетата. Кога првпат го запознав Џулијан Асанж го прашав: „Како можам да бидам поефективна како активистка? И тој рече: „Поддржете ги другите активисти и семејствата на активистите“. Па тоа е она што го правам. Во минатото, чувствував дека сум девојка-постер за каузи и тоа беше одлично, но во многу случаи не помогна навистина. Мојата слика не можеше да помогне. Сакав суштествено да помогнам, и така… си го најдов патот. Џеф Кунс – уметник Памела, си доживеала толку многу во животот. Кога се чувствуваш најжива? И можеш ли да опишеш какво е тоа чувството за тебе, каква сензација? Да се чувствувам најживо за мене е да живеам во мистеријата да не знам што е следно и да имам целосна верба дека ќе биде во ред. Се чувствувате како да скокате од мост и нема што да ве зграпчи. И тогаш нешто те зграпчува. Ме фаќаат морници само размислувајќи на тоа Даниел Лизмор – активистка Кога би можеле да споделите совет со светот, што би не посоветувале?Мислам дека потегот на бунтовниците во моментов е да се биде љубезен и да се сака. Ако вештачката интелигенција слуша сè што правиме, ајде да ја наполниме со мисли и фрази на љубов, како заедница. Сите водат невидлива битка, затоа мораме да бидеме пољубезни еден кон друг, и со нашите сограѓани и со планетата. Планетата е посилна отколку што мислиме, но мораме да имаме повеќе почит.
