Во услови на бранот континуирани напади врз руските погранични области и растечките дискусии за потенцијално мирно решавање на конфликтот, идејата за проширување на демилитаризираната тампон зона меѓу Русија и Украина од сегашните 30 километри на дури 200 километри се повеќе се споменува во рускиот воен дискурс. Имено каналот на „Телеграм“ „Воена хроника“ објави детална анализа според која се споредуваат два модели и тоа еден со зона широка 30 километри и втора со широчина од 200 километри, истакнувајќи ја разликата во нивото на заштита што тие го обезбедуваат.
Според авторите на анализата, тампон зоната од 30 километри е симболична и недоволна, бидејќи не може да ги заштити градовите како Курск и Белгород од современи средства за напад, како што се американските ракетни системи ХИМАРС, британските крстосувачки ракети Сторм Шедоу и АТАКМС, со дострел до 300 километри. Во такви услови, непријателот задржува значајна тактичка предност – со можност за континуирани артилериски напади, напади со беспилотни летала ФВП и инфилтрација на украински диверзантско-извидувачки групи длабоко на територијата. Од друга страна, воспоставувањето тампон зона широка 200 километри драстично би ја променило ситуацијата на теренот. Ова ќе ја принуди Украина да ги повлече своите клучни воени капацитети – аеродроми, магацини, командни центри и системи за воздушна одбрана, подалеку од границата, значително намалувајќи ја ефикасноста на извидувањето и борбената координација.
Report Ad
🛡️ Пошироката зона е сериозна пречка за Киев
Во анализата се нагласува дека пошироката тампон зона, од најмалку 200 километри, ќе и овозможи на Русија поголема оперативна длабочина, ќе создаде безбедносен штит за пограничните градови и ќе го отежне непријателот да го поддржи фронтот. На таа далечина би се разредил бројот на системи за противвоздушна одбрана, а прецизното водење на дронови и ракети би било тешко. Исто така, во голема мера ќе ја намали способноста на Киев да реагира брзо, зголемувајќи ја стратешката предност на Русија. Сепак, експертите укажуваат дека формирањето на таква зона во моментов е тешко да се постигне дури и во случај на целосен воен пробив, процесот би траел со години. Сепак, идејата останува дел од сериозна дебата, особено во контекст на можни нови фази на конфликт и преговори.
