Оваа приказна е стара неколку години, а денес често се шири на социјалните мрежи. Авторот е непознат, а приказната се шири на интернет на англиски јазик. Ви ја пренесуваме приказната во целост.Луѓето сакаат да „купуваат“ мир на умот.Во близина на метро станицата седи жена на непозната возраст. Косата и е бушава и валкана, очите и се тажни. Жена седи на валкан под, а до неа лежи торба. Луѓето фрлаат пари во таа торба. Едно или двегодишно бебе спие на рацете на жената.„Богородица со бебе“, многу минувачи ќе донираат пари. Нашиот народ секогаш жали за оние кои имаат помалку среќа. Давањето помош на оние на кои им е потребно изгледа како „добар потег“. Поминав покрај просјак. Не дадов пари, бидејќи знаев дека е банда, фабрика за измами. Знаев дека парите што ќе ги соберат просјаците ќе ги дадат на оној кој ги контролира питачите во тој дел од градот. Овие луѓе имаат бројни луксузни имоти и автомобили. Просјакот ќе добие „шише алкохол и плескавица пред спиење“По еден месец пак поминувам покрај просјакот и како гром од ведро небо наеднаш ме осамна. Стојам на раскрсницата и го гледам бебето, облечена како и секогаш, во некоја валкана облека. Разбирам што секогаш ми изгледало „погрешно“.
Бебе спие од утро до вечер во валкана метро станица. Никогаш не плачеше, ниту викаше, секогаш спие, лицето свртено кон коленото на жената која го држи во раце и која најверојатно му е мајка.Дали некој од вас, драги читатели, има деца?Се сеќавате колку често спиеле на една, две, три години? Два часа, максимум три, попладневна дремка, па повторно – движење.За еден месец, секој ден поминувајќи покрај истиот просјак, не видов дека детето е будно! Гледав во ситното суштество со лицето свртено кон коленото на мајката, а потоа во жената на просјакот и постепено се формираше мојот сомнеж.„Зошто детето постојано спие?“ прашав, гледајќи во бебето.Просјакот се правеше дека не ме слуша. Ги спушти очите и го сокри лицето во јаката на нејзината мизерна јакна.
Го повторив прашањето. Жената повторно го крена погледот. Потоа погледна некаде зад мене, крајно иритирачки и промрморе: „Бегај!„Зошто спие?“ викнав, речиси низ солзи, кога некој ми стави рака на рамо. Се свртев. Еден старец остро ме погледна:”Што сакаш од неа? Зарем не гледаш колку е измачена?” Извади парички од џебот и ги фрли во торбата на просјакот.Еден пријател ми откри што се крие зад се.Следниот ден се јавив на пријател. Тоа е смешен човек. Успеал да заврши само три и пол години училиште. Но, целосниот недостаток на образование не го спречи да вози низ градските улици со многу скапи автомобили и да живее во куќа со безброј соби.Од тој мој пријател, успеав да дознаам дека овој бизнис, и покрај очигледната спонтаност, е многу добро организиран.Питачењето е организирано од криминални банди! Децата се изнајмуваат од семејства со алкохолни пијалоци или едноставно се украдени.Сакав да добијам одговор на прашањето зошто бебето спие. И го добив…Мојот пријател зборуваше со сосема обичен мирен глас што ме остави во шок. Исто како да зборува за времето:„Тие се на хероин или вотка…“Се зачудив: “Кој е на хероин?
Кој пие вотка?”Тој одговори:„Дете, да не вреска, жена седи со него по цел ден, замисли колку може да биде досаден?За да може бебето да спие цел ден, неопходно е да му се даде алкохол или дрога. Се разбира, органите на децата не се во состојба да се справат со таков шок, па децата често умираат. Најстрашното е што понекогаш умираат во текот на „работен ден“.А имагинарната мајка потоа треба да држи уште едно мртво дете во раце до вечерта. Тоа се правилата. А минувачите ќе и фрлаат пари во чантата, верувајќи дека прават добро дело помагајќи и на „мајка“.Бев подготвен за сериозен разговор.Следниот ден отидов на истата метро станица. Криејќи се зад лажен новинарски идентитет, бев подготвен за сериозен разговор. Меѓутоа, разговорот не успеал.Жената седела на подот и држела дете во раце. Кога ја прашав за документите, за детето и што е најважно каде е вчерашното дете, таа едноставно ме игнорираше.Меѓутоа, минувачите не ме игнорираа. Ми рекоа дека сум без памет, дека врескам на просјак со дете. Ми останува уште една работа, да повикам полиција. Кога пристигнала полицијата, жената просјак со бебето исчезнала. Стоев долго време и мислев дека сето она што го правам е всушност само „борба против ветерници“.Кога ќе видите жени со деца, питачи во метро, на улица и слични места, размислете пред да посегнете по паричникот. Размислете за тоа, да не беше вашата добротворна организација, овој вид на бизнис ќе умре. Таков срамен бизнис треба да умре, а не кутри деца на дрога и алкохол. Не гледајте на сонот на детето со љубов. Гледајте го ужасот.
