„Министерот за надворешни работи во заминување, претседателски кандидат на шарен фронт, си заминува засрамен бидејќи неговото раководство на дипломатијата на земјата ќе биде запаметено по неуспеси и само по неуспеси“ велат од коалицијата ВЛЕН.Оттаму ги посочуваат главните неуспеси на Бујар Османи на чело на МНР:
„1. Со години ги лажеше граѓаните во име на евроинтеграциите, а всушност многу добро знаеше дека нема да може да ги обезбеди потребните бројки за уставните измени. Не успеа да ги отвори преговорите за членство во ЕУ како министер за надворешни работи, додека бесрамно продолжува да бара гласови за претседател за повторно да го блокира патот на Северна Македонија кон ЕУ.
2. Првата посета како министер за надворешни работи ја оствари во Белград, не во Тирана или Приштина, ниту во Вашингтон или Брисел. Ова симболично го покажува значењето што тој им го дава на односите со нашите земји со кои не обединува нашата заедничка нација, не обединува Албанија.
3. Немаше билатерална посета во Приштина, туку тој беше таму само како претседавач со ОБСЕ или во рамките нанекоја партиска посета. Како министер за надворешни работи, пред се како Албанец, во нормална ситуација треба да биде дополнителен глас на меѓународната сцена за застапување на прашањата на албанските држави. Исклучувајќи ги албанските делегации во организациите на меѓународната сцена. Официјално се однесуваше како да не е Албанец и како да не ги познава делегациите што го претставуваа Косово. Не заборави да го покаже својот партиски гнев користејќи ја наметката на својата позиција на меѓународната арена, каде што стана единствениот министер на НАТО кој се ракуваше со Лавров.
4. Не го осуди српскиот терористички напад во Бањска, Косово, и покрај доказите за директна вмешаност на српската држава. Нападот беше осудено од целиот меѓународен спектар. Бујар Османи не го направи ова ниту како министер ниту како Албанец. Неговиот план од 9 точки за решавање на кризата на северот на Митровица на Косово беше целосно во корист на Србија и нејзините криминалци и целосно во спротивно на ситуацијата на терен.
5. Не се повлече од Отворениот Балкан, како проект на Вучиќ, поддржан од Лавров и кој го исклучува Косово. Тие ги знаеја аргументите, но слепо дејствуваа само за да бидат против Косово. Сега во кампањата со многу лицемерие изјавуваат дека ќе го напуштат Отворениот Балкан, што и онака е предизборна фраза. Од Отворениот Балкан не се излегува со иницијаторите за влез во него.
6. Одбиени се три предлози за амбасадори од стратешките пријатели на државата: Фрчкоски од САД, Арифи од САД и ЕУ, како и Димовски од Франција, сите нон грата поради нивните врски со Србија и Русија. Тој ја политизираше безкрајно дипломатијата на земјата и ја наполни со пропаднати политичари и владини функционери без дипломатско искуство, што донесе последователни скандали и неуспеси.
7. Остави празни многу амбасадорски позиции во главните партнерски земји во најкритичните моменти за земјата. Кога Северна Македонија стана полноправна членка на НАТО, земјата немаше ни амбасадор во мисијата на НАТО или во Вашингтон и мораше да го предаде протоколот за членство вршител на дејност.
8. Програмата за поддршка на здруженијата од дијаспората ја претвори во етнонационалистичка програма од која корист немаше ниту едно албанско здружение од дијаспората, туку речиси само македонските здруженија во Албанија, Србија и Косово.
9. Го започна проектот М-Карта за еминентни личности од дијаспората, од кој корист главно имаа македонските иселеници, додека 70% од нашата дијаспора се Албанци.
10. Ниту ја отвори границата во Лојане, ниту заедничката гранична контрола на Блаце, иако многупати беа ветени и помпезно претставени“.
