Плимата на војната во Украина се сврте против руските платеници од „злосторничкото здружение“ Вагнер во најжестоката битка од војната во Бахмут, а на нивниот воз, управуван од „машиновозачот“ Пригожин, кој е во константен недостиг од погонско гориво, му се заканува излетување од шините.Тој отворено застана против највисоките руски воени лидери, „беснееше“ во видео кое, во стилот „ти кажувам ќерко, сети се снао“ беше прикриено упатено кон рускиот претседател. Пригожин упати шокантни закани дека ќе ги повлече своите трупи и ќе објави детали за неуспесите на руската војска доколку неговите сили не ја добијат потребната муниција, а сега протекоа документи дека Пригожин преговарал со Кијив да ги предаде руските позиции во Бахмут.Некои Руси завршија мртви или во затвор за многу помалку.
Подбивањата и тирадите на Евгениј Пригожин, основачот на паравоената група Вагнер, кој стана еден од најистакнатите руски гласови во конфликтот, сè повеќе ги откриваат очигледните раздор во руските воени напори и го поткопуваат рускиот претседател Владимир Путин, пишува Бизнисинсајдер.Се чини дека Путин неодамна ја запре својата поддршка за Пригожин во корист на Министерството за одбрана, кое го надгледува огромното мнозинство руски војници, но беше под остри критики за неуспешни операции.Се чини дека таа промена го разгоре гневот на Пригожин. Иако неговите најгруби напади се насочени кон Министерството за одбрана, тој очигледно ги насочи своите фрустрации и кон Путин.
Според Катерина Степаненко, експерт за руската војска во Институтот за проучување на војната, овие внатрешни тензии се дело на Путин, но тој може да има мал избор освен да ги остави да се развијат.
„Тој поставува многу токсична средина каде што дозволува само една фракција да го привлече неговото внимание во исто време“, рече Степаненко за Путин. „Тој се префрла меѓу тимовите и тоа ги принудува двете фракции да се натпреваруваат една против друга“.
„Среќниот дедо“ на Пригожин
Силите на Вагнер одиграа клучна улога во руските борбени операции во Украина, што му овозможи на Пригожин да ја прошири групата на сметка на руските воени ресурси и да му ги притисне командните одлуки директно на Путин, честопати заобиколувајќи го Министерството за одбрана. Но, веќе со месеци, платеничките сили, вклучително и војската на осуденици на Вагнер, се заглавени во битката за Бахмут, ужасна борба со многу жртви.
За време на интензивните борби во Бахмут, каде што платениците претрпеа огромни загуби, зовреа тензиите меѓу руското Министерство за одбрана и шефот на Вагнер. Со смената на генералот Сергеј Суровикин, озлогласениот руски лидер турнат од ултранационалисти како Пригожин, во јануари, руското Министерство за одбрана ја презеде контролата.
Пригожин, финансиер на озлогласената паравоена компанија и долгогодишен сојузник на Путин, објави видеа на кои се гледаат купишта трупови на Вагнеровци додека го критикува руското воено раководство, особено министерот за одбрана Сергеј Шојгу и генералот Валери Герасимов, замената на Суровикин и најновиот командант на руските операции во Украина. Под ова раководство, поддршката за Вагнер драстично се намали, што го налути Пригожин.
Тој ги обвинува за „глад од гранати“, како што го нарекува недостигот на муниција и основни залихи за кои вели дека ги чини животите на мажите во неговата компанија. Ситуацијата стана толку лоша за Вагнер во еден момент што експертските набљудувачи шпекулираа дека руската војска намерно ја десеткува групата.
Неодамна, додека проблемите за Вагнер продолжуваа, Пригожин се закани дека ќе ги повлече своите сили од Бахмут, храбра закана од која подоцна се повлече откако наводно го обезбедил ветувањето дека ќе ја достави потребната муниција од руското Министерство за одбрана.Надвор од потенцијално загрозените операции околу Бахмут, Институтот за проучување на војната (ISW) во неодамнешното ажурирање за војната во Украина напиша дека „синџирот на командни проблеми“ предизвикани од нередовни команданти како Пригожин се чини дека „има значително влијание врз способноста на руската војска да се спроведат кохерентни операции ширум театарот“.
Пригожин рече дека му се заканувале предавство поради неговите тврдења дека силите на Вагнер ќе се повлечат од Бахмут. Сепак, таа закана не го забави ниту ги ограничи неговите навреди.
Кога неговите сили не ги добија ветените резерви и муниција, Пригожин објави видео во кое се заканува дека ќе објави детали за воените пропусти на Русија доколку не добие муниција. Тој, исто така, се потсмеваше на руската победничка парада и навидум навести дека Путин, иако шефот платеник не го критикува по име, можеби не е среќен „дедо“, туку „целосен шупак“. Тој подоцна рече дека не зборува за Путин.
Не е јасно дали проблемите со муницијата, за кои Степаненко се сомнева дека Путин најверојатно ги дозволил бидејќи руската војска ја зачувува муницијата пред очекуваната украинска контраофанзива, некогаш биле решени, но изгледа дека рускиот лидер можеби им дозволува на своите команданти да се борат за влијание.
„Тој дефинитивно ги спротивставува тие две фракции една против друга“, рече Степаненко за манипулацијата на Путин со Вагнер и Министерството за одбрана, додавајќи дека Путин „најверојатно му дозволил на руското Министерство за одбрана да престане да му обезбедува гранати на Вагнер во Бахмут“. срцето на голем дел од неодамнешните внатрешни борби.
„Путин“, рече таа, „дефинитивно е мозокот што жонглира со нив двајцата“. Но, дури и ако загриженоста на Пригожин може да има заслуга, останува прашањето: како може тој да го каже она што го прави без последици? И тој не е единствениот во оваа ситуација. Поранешниот офицер на ФСБ, Игор Гиркин, е уште еден отворен националист кој сега е некаде во регионот Донбас во источна Украина.
„Тоа очигледно е долгогодишно прашање“, рече Степаненко. „Зошто тие можат да го сторат тоа кога Русија е толку репресивна и е способна да потисне какви било протести, да уапси толку многу опозициски лидери итн?
Пригожин со „неморална понуда“ до Кијив. Кон крајот на јануари, кога неговите платенички сили загинаа од илјадници во борба за разурнатиот град Бахмут, шефот на парамилитантната група Вагнер, Евгениј Пригожин, ѝ дал на Украина „неморална понуда“.
Според протечените документи во кои имал увид Вашингтон пост, Пригожин рекол дека доколку украинските команданти ги повлечат своите војници од областа околу Бахмут, тој ќе му даде на Кијив информации за позициите на руските трупи, кои Украина може да ги искористи за да ги нападне. Пригожин им го пренел предлогот на неговите контакти во Украинската управа за воено разузнавање, со кои одржувал тајна комуникација за време на војната, според претходно непријавените документи на американските разузнавачки служби објавени на платформата за групни разговори Discord.
Пригожин јавно се расправаше со руските воени команданти, за кои бесно тврди дека не успеале да ги опремат и да ги снабдат неговите сили, кои обезбедија витална поддршка на воените напори на Москва. Но, тој е и сојузник на рускиот претседател Владимир Путин, кој би можел да ја смета понудата на Пригожин за размена на животите на Вагнеровите борци за руски војници како предавство.
Протечениот документ не појаснува кои позиции на руските трупи понудил да ги открие Пригожин.
Двајца украински функционери потврдија дека Пригожин неколкупати разговарал со Украинската управа за разузнавање, позната како ХУР. Еден функционер рече дека Пригожин ја продолжил понудата во врска со Бахмут повеќе од еднаш, но дека Кијив ја одбил затоа што официјалните лица не му веруваат на Пригожин и мислеле дека неговите предлози би можеле да бидат неискрени.
Американски официјален претставник, исто така, предупреди дека во Вашингтон има слични сомнежи за намерите на Пригожин. Украинските и американските официјални лица разговараа под услов да останат анонимни за да разговараат за чувствителни информации.Други протечени документи откриваат дека претставници на руското Министерство за одбрана приватно се прашуваат како да одговорат на критиките на Пригожин за работата на војската и неговите барања за повеќе ресурси, за кои тие очигледно признале дека не се нелегитимни поплаки. Документите, исто така, зборуваат за борбата за моќ меѓу Пригожин и највисоките функционери, вклучувајќи го и рускиот министер за одбрана Сергеј Шојгу.
Наспроти таа напната позадина, Пригожин одржува тајна врска со украинските разузнавачки служби, која, покрај телефонските повици, вклучува и лични состаноци со офицерите на ХУР во неодредена земја во Африка, се наведува во еден документ (силите на Вагнер обезбедуваат безбедност на неколку влади на континентот).
Според еден документ, Пригожин му рекол на украинскиот разузнавач дека руската војска се бори со резервите на муниција. Тој ги советуваше украинските сили да продолжат со напад на границата на Крим, која Русија незаконски го анектираше, додека моралот на руските војници беше низок. Извештајот, исто така, се однесува на други разузнавачки служби, истакнувајќи дека Пригожин бил свесен за падот на моралот меѓу Вагнеровите сили и дека некои од неговите борци се откажале од наредбата да се распоредат во областа Бахмут под силен оган, поради страв да не претрпат повеќе жртви.
Кога беше информиран дека американските разузнавачки документи ги откриваат комуникациите на Пригожин со украинските разузнавачи, командантот на платениците изгледаше како да ја расветли ситуацијата.
„Да, секако можам да ја потврдам оваа информација, немаме што да криеме од странските специјални служби. Буданов и јас сè уште сме во Африка“, напиша Пригохзин во неделата преку својот Телеграм канал.
Путин не може да ризикува да ги вознемири своите ултранационалистички сојузници. „Овие ултранационалисти, како што е Пригожин, служат како извор на регрутирање за напорите за генерирање сила за Путин“, кој очајно сака да избегне друга мобилизација, што претходно доведе до значително незадоволство во руското општество, објаснува Степаненко.
Пригожин е водечка фигура во руската ултранационалистичка мрежа, која е извор на регрути и има цврста контрола врз клучните делови од онлајн информативниот простор во Русија. Како шеф на Вагнеровата група, тој ја промовираше нејзината култура на екстремно насилство како што е симболизирано во чекан, што е упатување на методот на егзекуција за дезертерите од Вагнер.
„Путин не сака да ја вознемири ултранационалистичката заедница“, рече Степаненко.
„Тој не може едноставно да го убие Пригожин и да очекува тоа да не предизвика некаква реакција“, рече таа. „Тој, се разбира, можеше, но тоа ќе ја поткопа неговата привлечност до националистите, кои се единствените луѓе кои се толку инхерентно вложени во неговата идеологија и неговото верување во оваа војна.
Русија создаде строго контролиран информативен простор со тесно управување со телевизијата, печатот и радиото и ограничувајќи ги платформите на социјалните медиуми во земјата, но во преостанатите простори на социјалните медиуми, кои се помалку ограничени, ултранационалистите најдоа место за споделување и информации и дезинформации за оваа војна.
„Замислете ако Путин одлучи да го убие Пригожин и да го наведе како несреќа, тој аспект од информативниот простор ќе експлодира“, рече Степаненко. Пригожин знае како да ги вооружува информациите, а природата на овие простори е внимателно направена со одредена цел
Дури и среде галамата, Пригожин понекогаш демонстрираше претпазливост, јасно се самоцензурираше до одреден степен кога станува збор за Путин, можеби не сакајќи целосно да ги прекине тие врски бидејќи постои потенцијална точка каде што ризикува да стане повеќе мака отколку што е од помош. , особено ако неговата вредност опаѓа.
„Пригожин сè уште има одредена вредност ако може да работи“, рече Степаненко. „Не знам колку долго ќе продолжи таа вредност, дали тој ќе може да ја задржи таа власт откако неговите сили ќе бидат целосно исцрпени или ќе мора да помине низ реконституција, или ако неговата стапка на регрутирање падне преку Русија и Вагнер повеќе не е привлечна приватна воена компанија“.
Во тој момент, Путин би можел да се одлучи да го замени Пригожин. Русија веќе ја отвори вратата за нови приватни воени компании, што може да биде дел од претставата за деакцентирање на Вагнер.
Сепак, Путин, како што забележа ISW во неодамнешната анализа на командните промени, навистина не отпушта никого.
„Наместо тоа, тој некако ги ротира и потоа ги испраќа во Сирија“ или на друго место „и покрај големите воени неуспеси на бојното поле“, рече Степаненко. „Чувствувам дека тој вид на пристап што го има Путин важи и за начинот на кој тој го гледа Пригожин.
„Мислам дека начинот на лидерство на Путин е дека тој никогаш не сака некој целосно да го мрази“, рече таа. „Пристапот на Путин е различен во смисла дека дава надеж.
Но, дури и ако Путин не може навистина да го казни Пригожин во моментов, важен дел од тоа зошто руското раководство може да толерира испади на ултранационалисти како Пригожин е тоа што Кремљ чувствува дека овие лидери не се независни од него и дека им е потребна поддршка за да функционираат, давајќи им потпора.
Неодамнешните интервјуа на независни руски медиуми со официјални лица покажуваат дека „причината поради која на Пригожин и на сите овие ултранационалисти им е дозволено да дејствуваат е затоа што Кремљ навистина мисли дека тие се способни да ги контролираат“, рече Степаненко. И има одредено движење во тој простор. Како што Пригожин прави еден потег, Кремљ прави друг, како на пример да дозволи рационализирање на гранати на негова и сметка на неговите сили или да го прекине неговиот пристап до регрутирање затвореници.
Кремљ „мисли дека може да го толерира ова бидејќи овие ултранационалистички фигури, како Пригожин, Гиркин и така натаму, се потпираат на некакви залихи, воени одредби од владата“, рече таа. „Мислам дека Кремљ го игра точно тоа. Сега за сега, сепак, препирките и борбите продолжуваат.“ За тоа време, залегнат во некоја дебела ладовина, глодајќи ја коската фрлена од Путин, разврската на препукувањата помеѓу спротивставените руски воени команданти ја следи уште едно друго куче на војната, чеченскиот сатрап Рамзан Кадиров.
Извор: Цивил
